ШЕРАЛИНГНИ АСРАГИЛ,

ХАЛҚИМ!
Китобимизни тожикистонлик шоир
 Шодмон Жўраев ёзган «Асрагил» 
шеъри билан
тугатсак.
Висоцкий бор эди, билмадик қадрин,
Елкага олмадик ғамларин-дардин.
Бугун-чи излаймиз оёғин гардин.
Шералингни асра, асрагил, халқим!
Ўзбекнинг туганмас оҳидир Машраб,
Хатар йўқ яшасанг мутега ўхшаб,
Дорда ҳам қолди-ку мангуга яшаб.
Шералингни асра, асрагил, халқим!
Асрлар қаърида бор эдинг-ку сен.
Гоҳ забун, гоҳида нор эдинг-ку сен.
Бир ҳакгўй ҳофизга зор эдинг-ку сен.
Шералингни асра, асрагил, халқим!
Рост-ёлғон шаънига бўҳтон бўлмасин,
Нокасларга бу кун даврон тўлмасин,
Йигитга бир ўлим, минг бор ўлмасин,
Шералингни асра, асрагил, халқим!
Ўғлинг-ку, ишонгил армонин айтса,
Оғриғи, орзуси дармонинг айтса,
Ҳақсизлик, ёлғонга, исёнин айтса,
Шералингни асра, асрагил, халқим!